با شروع همه‌گیری بیماری کووید-۱۹ شکل زندگی روزمره همه ما تغییر کرد. مردم خانه‌نشین شدند و از رفت‌وآمد در معابر عمومی خودداری کردند. محدودیت‌هایی ایجاد شد و بخشی از مردم کار روزانه خود را به‌صورت مجازی انجام می‌دادند. استاد محمد احصایی در این ارتباط می‌گوید: «از ابتدا و ابتلای کووید-۱۹ در تهران که عموم مردم را خانه‌نشین کرد و مرا که برای انجام کارهایم به روستا می‌رفتم، محروم ساخت – به‌دلیل اینکه ورود اهالی غیربومی روستا ممنوع شده بود- در منزل بودم و ماندم. در این زمان بود که دیدم دلم جداً برای نوشتن نستعلیق تنگ شده بود. ده سالی بود که ذهن و دست را متمرکز روی نوشتن قلم «محقق» کرده بودم و هر روز به مدت ۹ سال به نگارش با قلم محقق بودم – جز سه، چهار مورد برای سیاه‌مشق نستعلیق – تحریر قرآن مجید که تمام شد، «نستعلیق» هم از دست رفته بود!» ایشان در ادامه اضافه می‌کنند: «در کتاب گلستان هنر آمده است یکی از خوشنویسانی که مدتی در حدود یک هفته مشق نکرده به همکارش می‌نویسد و فغان می‌کند که خوشنویسی از یادم رفته است! – نقل به مضمون – این بود که شب‌ها در سکوت، نشستم به مشق‌کردن «مشق‌های کرونا» و حریصانه! حتی بعضی تا ساعاتی از نیمه‌شب گذشته. روی صفحات دفترچه‌هایی برای تحریر روزمره و نه مناسب خوشنویس. به قصد مشق چون هنرجوی مبتدی‌ای که از مشق‌کردن عقب مانده باشد. بعضی که حالم را می‌پرسیدند صفحاتی برایشان می‌فرستادم. جناب علی دهباشی چندتایی را در نشریه‌ی «بخارا» چاپ کرد.» به قول استاد احصایی با دیدن این آثار «خواهید دید که چرا ۸۲ ساله‌ای این چنین ملزم به مشق است!» به همین مناسبت گزیده‌ای از این آثار از ۱۴ آبان ۱۴۰۰، به مدت ۱۲ روز در گالری گلستان به نمایش در خواهد ‌آمد.